Na haar studies beeldhouwkunst is Marilena Nardi aan de slag gegaan als hoogleraar aan de Academie voor Schone Kunsten van Venetië.

Ze publiceerde in heel wat Italiaanse tijdschriften waaronder Diario, Corriere della Sera, L'Antitempo en Il Fatto Quotidiano. Ze werkt op regelmatige basis samen met Erbacce, Left, Cartoon Movement, Siné Madame, Siné Mensuel, Espoir en Le Monde. Sinds 15 september 2020 werkt ze ook voor de krant Domani.

Als cartooniste sleepte ze reeds héél wat prijzen in de wacht waaronder de World Press Freedom Cartoon Award (Canada), Forte dei Marmi prijs voor satirische cartoons (Italië),  Saint-Just-le-Martel (Frankrijk), Concurso de Humor Gráfico in Alcalá de Henares (Spanje), Nasreddin Hodja International Cartoon Competition (Turkije), Balls Up Her Arse award … .  Ze was de eerste vrouwelijke cartoonist die de Grote Prijs World Press Cartoon won (2018) en ook de eerste vrouwelijke winnaar (in 40 jaar) in onze 23ste Euro-kartoenale Kruishoutem.

Haar sociaal engagement is duidelijk door haar actieve bijdrage aan Cartooning for Peace en het wetenschappelijk comité van Librexpression.

De combinatie van een job als docent en cartoonist combineert mooi de twee zielen die Marilena in zich draagt: als docent kan ze haar extraverte kant tonen en zorgen voor anderen, als cartoonist kan ze op zichzelf terugplooien. Hoewel ze zich als complex en niet makkelijk beschouwt, kan ze toch stellen dat ze steeds haar beste beentje wil voorzetten, zowel op het werk, als in het leven.

Vooraleer een cartoon tot stand komt maakt Nardi héél veel schetsen, waarbij de idee en het ontwerp zo op een natuurlijke manier vorm krijgt.

Nardi: ‘Ik weet niet meer wie, maar iemand zei ooit: ‘the drawing is an idea with a line around it’, en daar kan ik helemaal achter staan. Een goede cartoon is een goed idee tot uitvoering gebracht met een kwalitatieve tekening. En die moet je tegelijk aan het lachen en denken zetten. Ik hoop dan ook dat mijn cartoon een glimlach op het gezicht van de bezoeker kan toveren en tegelijk tot een persoonlijke reflectie leidt. Het hoeft niet per sé te zijn hoe ik het bedoeld heb, het belangrijkste is dat je uitgenodigd wordt om meer over het thema na te denken.’

De tentoonstelling in het ECC is te bezichtigen van 29 september tot 22 december 2024, elke zondag van 10 tot 12 en van 14 tot 17 uur.